ငါတုိ႕ရပ္ကြက္

မင္းဒီရပ္ကြက္ထဲလာရင္ ေခါင္းကုိငုံ႕ထား
လက္တစ္ဖက္ကုိ ၾကိဳထုတ္ထားျပီးေတြ႕ရာလူနဲ႕ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္
ႏွစ္ခ်က္ခုတ္ တစ္ခ်က္ပ်က္တာခ်င္းအတူတူပါကြာလို႕ ေတြ႕ရာလူငယ္ကုိျပံဳးျပ
ေဘာင္းဘီတစ္ဖက္ဖ်က္၀တ္/ နားကြင္းတစ္ဖက္တည္းျဖစ္ျဖစ္
ဒီကခ်ာတိတ္ေတြကိုေတ့ာ အေက်ာ္ဇယားသြားမေရးနဲ႕
ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ျဖတ္သြားတ့ဲအခါ
မင္းမ်က္ႏွာကုိ အျခားတစ္ဖက္လွည့္ထား
”တက္ေတ့ာေလ ရထားကထြက္ေတ့ာမွာ”
ဒီရပ္ကြက္ဟာေရြ႕ေနတ့ဲသီခ်င္း၊ ျမိဳ႕ေတြအိမ္ေတြနဲ႕ထိေနတ့ဲရထား
၀က္ဘ္ဆိုက္ၾကည့္တယ္၊ အီးေမးလ္ဖတ္တယ္၊ ခ်က္တင္ထိုင္တယ္
ဒါေပမယ့္ ကေဖးဆုိင္ကသီခ်င္းမွာပဲ ကိုင္းကုိယ္စီနားလို႕
ဒီျမိဳ႕ကလူငယ္ေတြအားလုံးအသဲကြဲဖူးေတ့ာ
ဒီတတိယကမၻာကို စစ္ပဲြေတြနဲ႕ေ၀းရာ မေရႊ႕ခ်င္တာ
ညညထျမည္တ့ဲဂီတက ”ညဏ္ပညာရယ္ ခ်စ္ခ်င္းတရား”
ၾကားလား၊ ဟုိဘက္အိမ္ကကေလးေတြ သခ်ာၤတြက္ေနတ့ဲအသံ
ဒါတစ္ခ်ိန္မွာ ကမၻာၾကီးစားသုံးရမယ့္ စိုက္ခင္းေတြေပါ့
ဒီရပ္ကြက္ဟာ ဓားန့ဲအထစ္ခံရတ့ဲသစ္ကုိင္းမွာ
တစ္ခါသီးပြင့္ျပီး ေန႕စဥ္ေၾကြေပးေနမယ့္ သစ္သီးေတြမဟုူတ္ဘူး
နံရံနဲ႕ထိျပီး ျပန္က်လာတ့ဲပန္းကန္အကြဲစေတြလုိ ဆိုေပမယ့္
ဖြက္ထားတ့ဲေျခသည္းလက္သည္းေတြဟာ ဒီရပ္ကြက္ရ့ဲလမ္းတုိင္းမွာရိွတယ္
မီးပိြဳင့္အနီနဲ႕ခိ်တ္မိေနတ့ဲကားတန္းလုိ
ဒီမွာ လၻက္ရည္တစ္ခြက္န့ဲ လာမွိန္းမေနနဲ႕
ေတြ႕လား၊ ဟိုမွာ ေခ်ေဂြဗားရားထိုင္ေနတာ
ခုံေပၚကုိ ဓားေျမွာင္စိုက္ျပီး ေျမပုံကုိစိုက္ၾကည့္ေနတာ
ငါတုိ့ရပ္ကြက္ကုိလက္ညွိုးန့ဲ ေထာက္ျပီး ျပံဳးေနတာ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လူငယ္တိုင္းရ့ဲလက္ဖ်ံရိုးမွာ ထိုးထားတ့ဲအရုပ္
သြားမထိ/မျငိန့ဲ
သူတိုဟာ ခါေနတ့ဲသစ္ကုိင္း၊ ျမည္ေနတ့ဲအင္ဂ်င္၊ မအိပ္တ့ဲကေဖး
အင္း၊ဟုတ္ျပီ၊ ဒီရပ္ကြက္ထဲလာရင္ ေခါင္းကိုငုံ႕ထား ။ ။

ေဆာင္းေ၀ 15. 1. 2010