အေရးတၾကီးေန႕ေတြ

ပဲခူုးမွာလည္းအထိအရွမ်ားတာပဲ။
ငါ့ကိုျဖတ္ခ်ခ့ဲလိုက္ေတာ့
တခ်ိန္လုံးလမ္းကို ထိစမ္းေနရတာ
ေျမာင္းထဲဒိုင္ပင္ထိုးခ်တာ၊ ျပန္ေတြ႕လား
အရြယ္ကစကားေျပာတာ၊ ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ
ေရာက္တ့ဲံေနရာ ငါကျခေသၤ့
အုတ္ခုံကိုေခါင္းနဲ႕ခါလိုက္တယ္
နံရံကိုလက္ျပန္ရိုက္လိုက္တယ္
အေမွာင္ထဲျမဳပ္၀င္ေနတ့ဲအသားစေတြ
ဒီျမိဳ႕မွာ ငါမေလ်ွာက္ဖူးတ့ဲလမ္းမရိွဘူး
လူူကျငိမ္တယ္၊ ေသြးကမျငိမ္ဘူး
တစ္ညလုုံးေျမာင္းေတြပဲခုန္ေက်ာ္ေနရတာ
အခုလိုအဖဲြ႕နဲ႕ဆိုတစ္ကမၻာလုံးကိုေခါက္ထားလို႕ရတယ္
ျငိမ္ေနလို႕မရဘူး၊ ငါ့ကိုရွာရမယ္
ကဗ်ာဆရာခါးနာေနတာ၊ ကဗ်ာေတြပါသြားလား
လမ္းေပၚအဆုပ္လုိက္ပြင့္ေနတာ
မထိနဲ႕၊ ထိတာနဲ႕မီးထေတာက္ပစ္မယ္
ပ်ံေနတ့ဲငွက္ မ်ွားစူးေနသလို
ဒရြတ္တုိက္ပါသြားတာ
လမ္းကမျငိမ္ေတာ့ တစ္ျမိဳ႕လုံးအိပ္မရဘူး
ဖိနပ္မရိွေတာ့တာ
မွန္ကဲြစေတြနင္းေနရတာ
ေျပာ၊ မၾကိဳက္တာေတြေရြးေျပာ
ငါမေပ်ာ္ရႊင္တာ ငါဖြက္ေနရတာ
လမ္းေပၚ၀ပ္ခ်လိုက္တယ္
လက္ေမာင္းတစ္ဖက္လည္း အေရျပားေတြအဆုပ္ခံထားရတယ္
ဘယ္သူလဲ၊ ငါ့ကိုိုဆဲြယူခ့ဲတာ
ေက်းဇူးစကားငါပါးတ့ဲအေၾကာင္း
ငါမရေတာ့ဘူး
ျပန္မယ္၊ ငါရန္ကုန္ျပန္မယ္
ေတြရာလမ္းေပၚငါ့ကိုတင္ေပးလိုက္
လမ္းေၾကာင္းအတုိင္းေနာက္တစ္လိုင္းထပ္ျဖည့္
တစ္လိုင္းျပီးတစ္လိုင္း၊ လိုင္းေတြ
ငါစိုက္ပ်ိဳးသေလာက္
ငါျပန္ရတ့ဲအေၾကာင္း
ကဗ်ာထဲရိုက္သြင္းျပီး
ငါရသေလာက္
ငါမလိုခ်င္ေတာ့တ့ဲအေၾကာင္း
ကမၻာထဲ
၀ါးအစည္းေျပသလို
အခုလိုျဖည္ခ်လိုက္တယ္
အခုလိုေျပ/ျပည္က်သြားတယ္။ ။ ။

ေဆာင္းေ၀ 14. 6. 10