တိတိပပေ၀းၾကျပီဆို မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ခ်လိုက္မယ္

စိတ္ရဲ ့ေရာင္ရမ္းမွုေတြ တစ္ကိုယ္လံုးကို ကူးစက္တာကစတယ္။တုန္ယင္ေနတဲ ့ စီးကရက္တိုေလးကို သနားမိတယ္။အခ်စ္ မ်က္လံုးေတြဖြင့္လ်က္သား ကိုယ္မင္းကိုသတိရေနတယ္။ခံစားခ်က္ ျပင္းထန္တယ္လို ့ထင္ရတဲ ့ သီခ်င္းေတြကအစ အႏုပညာအားလံုးကို အဆံုးစြန္ ငါေလွ်ာ့ခ်ပစ္ေနမိတယ္။က်ဆံုးျခင္းေတြနဲ ့ ငါ့ကိုေႏြးေထြးႏွစ္သိမ့္ေပးမွာပဲ။အနားမွာေနပါ ဂ်င္နီ။မ်က္၀န္းထဲရစ္ေႏွာင္ထားတဲ ့ တြဲလက္တစ္စံုက ေလွာင္ရယ္ေနတာ။မွားတယ္။မုန္းတယ္။မင္းနဲ ့ငါ့ရဲ ့သေကၤတေတြကို။အရာရာေပ်ာက္ကြယ္ဖို ့လိုအပ္ေနခဲ ့ျပီ။အခ်ိန္းအခ်က္မွားေန ့ေတြမွာ သိမ္ငယ္မွုေတြစြန္းထင္းလို ့၊ ရွင္သန္လ်က္ေသဆံုးခဲ ့ရတယ္။ခ်စ္ေမတၱာနဲ ့ေပးတဲ ့ေပါင္မုန့္သိုးေနလည္း မင္းစားမိမယ္မဟုတ္လား။အဲ ့လိုယံုၾကည္ထားခဲ ့တယ္။ဘ၀က သက္တံ ့ေတြလို လွခ်င္လွေနမွာေပါ့။အနီးကပ္ၾကည့္ဖို ့လိုခ်င္မွလည္းလိုလိမ့္မယ္။ေရတစ္ေပါက္ စင္ခြင့္ရခဲ ့တဲ ့ ကႏၱာရ သဲတစ္ပြင့္လိုမ်ိဳး ခဏတာ ျငိမး္ေအးမွု၊ ခပ္စိမ္းစိမ္းေျပးထြက္သြားခဲ ့တယ္။နာက်င္မွုေတြက အန္ထုတ္မိတဲ ့စကားလံုးေတြပဲ။ေ၀းရာကိုဘယ္ေတာ့မွမသြားၾကဘူး။မွားခဲ့တယ္။အၾကီးၾကီးမွားခဲ ့တာမ်ိဳးေပါ့။ကံမေကာင္းလို ့အေၾကာင္းမလွတာလည္းပါတယ္။ရြက္ေဟာင္းေၾကြလို ့လြတ္လပ္သြားတဲ ့သစ္ပင္လိုမ်ိဳး၊ လူ ့အျဖစ္မွ ဘယ္အရာေတြေၾကြပစ္လိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနလဲ။ေစာင့္ဆိုင္းေနမိဆဲ။ေၾကကြဲ နစ္ရွံုးအေတြးေဆြးအတိတ္ခါးေတြနဲ ့က်ိန္းစပ္လို ့ေနရတယ္။ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း သေကၤတကို ငါ့နားတစ္ဖက္မွာ ပန္ဆင္ထားမိတဲ ့ေန ့ရက္ေတြ။အေထြအထူးမဟုတ္ရပါ။အနီးဆံုးရဲ ့အေ၀းဆံုးသို ့ဆိုတာလိုမ်ိဳး။လြမ္းမိတယ္။လြမ္းေနမိတယ္ဆိုတာ တကယ္ပါ။တိတိပပ ေ၀းၾကျပီဆို မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ခ်လိုက္မယ္။

ေနေအဒီ